یادداشتی بر فیلم لاله کبود هفتمین اثر مهرشاد کارخانی 
فیلم با معرفی جغرافیایی حاشیه شهری شروع می شود 
که بمنزله نا کجا آبادی است که 
می‌تواند هر کجای این دنیا باشد
فیلم با پلانهایی از حرکت قطار و ریل راه آهن ،همراه  با نماهایی باز از فضا به بیننده معرفی می‌شود. 
تماشاگر از همان آغاز پی می برد با یک فیلم حاشیه شهری روبرو است پس باید منتظر کاراکترهایی از جنس این مناطق باشد شخصیت هایی که معمولا فرو دست، خلافکار و یا ضد قهرمان هستند. بعد از معرفی فضای فیلم ما با اولین کاراکتر روبرو می شویم ، "یغما" مردی که از زندان آزاد شده و با نماهایی لانگ شات معرفی می شود که بنظر 
می رسد فیلمساز تعمدا قصد دارد به کاراکتر مردش عمومیت دهد بدان معنی که این شخصیت یکنفر نیست و بیشمار آدمهایی مثل یغما در این دنیا از بند آزاد شده اند تا بدنبال سرنوشت نا معلوم خود بروند که دیگران برایشان رقم زده اند. به موازات معرفی یغما فیلمساز به سراغ شخصیت های فرعی می رود تا از طریق آنها به شخصیت اصلی زن برسد ،
زنی بنام "مهتاب" که باز فیلمساز با نماهایی باز مثل کاراکتر مرد قصد معرفی سمبلیک آن را دارد زنی که شبیه زنان  متداول نیست زنی که مکان زندگیش را کنار ریل راه آهن و در کافه ای که خود  انتخاب کرده تا از هیاهوی شهری بگریزد زنی که در ریگزارهای خشن اطراف ریل از لاله کبودی نگه داری می کند. مهتاب از شهر گریخته تا  یکه و تنها پذیرای آدمهایی باشد که شاید از جنس او نباشند ولی جبر روزگار او را وادار کرده  تا درکنار دختری جوان بنام پروا که او نیز زخم خورده جریان مافیای قاچاق است ،این کافه را اداره کند دختری که در ادامه می بینیم با قرار گرفتن در کنار یغما در پی انتقام گرفتن از مسببین قتل برادرش امیر  او را همراهی میکند . شخصیت های این فیلم نوعی ضد قهرمان هستند از یغما گرفته که بعد از آزادی از زندان در صدد از بین بردن باندی است که او و دوستش امیر را راهی زندان کردند و باعث مرگ او شده اند
تا  مهتاب و پروا بعنوان زنان ضد قهرمان داستان که یکی یغما را همراهی می کند جهت انتقام و دیگری مهتاب که خود زخم خورده  روزگار  است ولی در صدد انتقام نیست و در نهایت یغما و پروا را از انتقام منع می کند و مادر گونه به آنها هشدار می دهد که انتقام راه حل مشکل نیست .
در نهایت یغما بعد از کش و قوس‌های فراوان با خود و پروا به حرف مهتاب می‌رسد و با رها کردن طعمه اش  در کنار ریل راه آهن بدنبال سرنوشت نا معلوم خود می‌رود... 
فیلم دارای نکات قابل تأمل است از جمله
استفاده درست و بجا از عناصر ی مثل ریل راه آهن و قطار، نشان از  تکرار این جنس از زندگی است که در حاشیه زندگی مدرن شهری بوجود می‌آید. 
تبحر فیلمساز در بکار گیری نور و قاب بندی،  تصاویری بکر و قابل تامل برای بیننده بوجود آورده که نشان از سابقه هنری فیلمساز است. 

 نویسنده : مهناز کهبد
منبع : خبرگزاری هنر آنلاین