به گزارش روابط عمومی گروه سینمایی هنرو تجربه ،همایش «هزینه‌ها و شیوه‌های تامین سرمایه» به همت معاونت توسعه فناوری و مطالعات سینمایی سازمان سینمایی عصر روز دوشنبه 30 تیر 1404 در خانه سینما برگزار شد.
مجید برزگر کارگردان و تهیه کننده سینما در بخشی از این همایش گفت: سینمایی که بیش از صنعت به زیبایی‌شناسی، گسترش فرهنگ و زبان توجه می‌کند، سینمای هنری است و از این منظر فعالیت در این سینما و کمک به گسترش آن دیگر فقط یک دغدغه و امر شخصی نیست و یک نگاه ملی را می‌طلبد.
وی با اشاره به اینکه سینمای هنری در همه جای دنیا مانند سینمای بدنه و سرگرمی سودده نیست ادامه داد: به همین دلیل تامین سرمایه برای چنین فیلم‌هایی در دنیا چالش‌ها و سختی‌های بسیاری دارد. زیرا بازار و بیشتر سرمایه‌گذاران بخش خصوصی وارد چنین سینمایی نمی‌شوند.
برزگر عنوان کرد : آثار هنری شاید پرمخاطب نباشند اما قطعا بی‌مخاطب نیز نیستند و بسیار تأثیرگذارند. برای اثبات این ادعا نمونه‌های بسیاری وجود دارد. به طور مثال، وقتی امروز فیلمی مانند «غریبه و مه» اثر درخشان بهرام بیضایی بیش از 50 سال همچنان به نمایش درمی‌آید و مخاطب دارد نشان می‌دهد که این فیلم‌ها اثرگذار هستند؛ درحالیکه این فیلم در زمان خود از نظر تجاری موفق نبود.
سینمای هنری نگاه ملی می‌طلبد
وی با اشاره به تاریخچه سینمای هنری در ایران افزود: نگاهی به آثار اثرگذار هنری در بیش از 50 سال گذشته نشان می‌دهد که تصمیمات و رفتار مدیران فرهنگی بسیار تاثیرگذار است و مهمترین تصمیم این است که سینماگران را آزاد بگذارند تا در سینما فکر تولید کنند؛ زیرا بعد از دهه‌ها آنچه در فکر و ذهن مخاطبان و علاقه‌مندان سینمای ایران می‌ماند فیلم‌هایی است که در پس آن تولید فکر و اندیشه وجود داشته است و به همین دلیل سینمای ایران را در جهان همچنان با فیلم‌هایی مانند دونده، خانه دوست کجاست، باشو غریبه‌ای کوچک می‌شناسند.
برزگر اهمیت دادن به سینمای هنری و مستقل را مانند مراقبت از یک نویسنده به مدت 17 سال با هدف نگارش یک رمان اثرگذار برشمرد و افزود: توجه کردن به سینمای هنری از سوی مدیران فرهنگی برابر با اهمیت دادن به شعر، زبان و ادبیات است و نباید چنین سینمایی را با متر و معیار اقتصادی و بازار سنجید.
وی با اشاره به اینکه بازگشت سرمایه و پرفروش بودن در سینمای هنری هدف نیست، بیان کرد: این نگاه که بگوییم چون امروز بازار نیازی به فیلم هنری ندارد پس آن را تولید نکنیم، نگاه غلطی است زیرا هدف فیلم هنری تاثیرگذاری فرهنگی است نه فقط کسب درآمد.
برزگر در ادامه با برشمردن بعضی تجربه‌های خود در تأمین سرمایه فیلم‌هایی که ساخته مانند تأمین مالی جمعی (crowdfunding) و سرمایه‌های شخصی، طراحی صندوق‌هایی با مشارکت دولت و بخش خصوصی برای حمایت از فیلمسازی را پیشنهاد داد. وی از مرکز ملی سینما و تصویر متحرک فرانسه (CNC) به عنوان نمونه‌ای موفق از حمایت‌های دولتی از سینما در جهان یاد کرد.
مجید برزگر در پاسخ به سوالی درباره هزینه‌های فیلمسازی، گفت فیلم پرویز در سال 1391 با کمتر از 100 میلیون تومان ساخته شد و اگر بنا باشد با همان شرایط امروز دوباره ساخته شود، بیشتر از سه میلیارد تومان هزینه خواهد داشت.
